Gökbel ve Alinek köylerini 1994 yılında birleşmesiyle oluşmuştur. Bu kasabayı tanımak için bu iki köye ait bilgilere bakmak gerekmektedir.

GÖKBEL

Eski adı Çermik´tir. Çermik bu mevkide Alinek köyü ile Gökbel köyü arsında Kocadere olarak bilinen dere yatağından sıcak su (Kaplıca) aynı zamanda şifalı sudur. Bu sudan dolayı buraya Çermik adı verilmiştir. Köye 1830 yıllarında Trabzon, Rize, Artvin, Sivas, Niksar yörelerinden gelen, Halil bey oğulları (Akbulut), Bölükbaşı oğulları (Akbulut, Demir), Kalp oğulları (kaplan), Topal oğulları, Sofu oğulları, Öksüzoğulları kabileleri gelerek yerleşmişler ve köyün kurulmasını sağlamışlardır. Kalpoğulları ,Bölükbaşıoğulları, Kocabıyıkoğulları, Öksuzoğulları kabilelerinin bir kısmı, yine o dönemler Alinek ve Şükür köylerine yerleşmişler buralarda kalmışlardır.

Gökbel köyü, 1931 yılına kadar Alinek köyü ile birlikte tek muhtarlık olarak idare edilmiştir, bu tarihten sonra ayrılarak müstakil muhtarlık olmuştur. Gökbel, Canik dağının kuzey eteğinde, engebeli bir arazide İlçe merkezine 45 kilometre mesafede orman içinde kurulmuştur.Doğudan Karakuş Çayı ve Çatalan; Batıdan Karapınar deresine takiben Sütlüçe; Kuzeyden Alinek; Güneyden Kuzköy ve Ustamehmet köyleri ile komşudur. 1990 yılı nüfusu 1724 olan köyün rakımı 350- 1200 metredir. Köyün yerleşimi dağınık olup, çok sayıda mezrası bulunmaktadır. Mezraları; Çermik, Çanakcı, Çevizdere, Savca, Fındıklıdüz, Çamdüzü, Çördüklüçukur, Aygandı, Kiremitligeriş, Ortageçit, Çobanyeri, Sazlıgöl, Bahçecik Aladağ, Boğadüzü. Bu mahalle ve mezralar arası uzaklık bir saat ile üç saat arasında değişmektedir. Köyde arazinin engebeli ve verimsiz oluşu tarım uygulamalarını yetersiz kılmakta halkın çoğunluğu gurbetçilik ve hayvancılıkla geçimlerini sürdürmektedir. Tarım arazi miktarı 8335 Dekar dır. Son zamanlarda fındık ve çilek yetişdiriçiliği başlamış, 1960 ile 1980 yıllarında Erbaa´nın patates ihtiyacını karşılayan Gökbel ; 1980 yılından buyana da çilek ihtiyacını karşılar duruma gelmiştir. Hatta çilekle ilgili olarak 1991 ve 2010 yıllarında yapılan Çilek Teşvik müsabakaları düzenlenerek , en iyi yetiştiricilerine ödüller verilerek halk çilek yetiştiriciliğine teşvik edilmiştir.Hayvancılıkla uğraşanlar, Aladağ, Bahçeçik, Gökbel, Taşlık, Boğadüzü yaylalarına giderler.

Eğtim öğretim çalışmalarına 1950 yılında başlanmış, bu tarihte merkez köyde geçici bir binada ilkokul açılmış, daha sonra buraya 1968 yılında yeniden okul yapılarak eğitime devam edilmiştir. Bu gün Gökbelin beş mezrasında da okul mevcuttur.Yine merkezle birlikte altı tane de camii vardır. Köyün elektrik 1987 , telefonu 1991´de hizmete girniştir. Okul yazar oranı % 84´dür. Gökbel´in Çermik mezrasında, Kocadere olarak bilinen yerde sıcak ve şifalı su bulunmaktadır. Bu suyun yapılan bakteriyolojik tahlil raporlarında 40.5 derece sıcaklığı ve sertlik derecesi o.4 civarında olup ;gıda maddeleri tüzüğüne uygunluğu tescil edilmiştir, romatizmal rahatsızlıklar ve böbrek rahatsızlıklarına iyi geldiği belirlenmiştir. Burasının Yol ve çevre düzenlenmesinin yapıldığı taktirde, yöre turizmine katkıda bulunacağı ancak mevcut suyun dağılması yapılarak toplanması gerekmekte,bunun için Tır gidecek şekilde yol olması gerekli Zira sondaj makinesı bu araçda yüklü.

ALİNEK

Eski ve yeni adı Alinek. 1994 yılında Gökbel ile birleşmiş ve Gökal Belediyesi olmuştur. Adı ile ilgili olarak yörede şu şekilde bir hikaye aktarılmıştır; Köyün Sonusa´ya(Uluköy) bağlı olduğu dönemlerde, Sonusa´da oturan Kadı, bu yörenin vergilerini topluyormuş. Yöre halkı ürünlerini hasat ettiklerinde, vergilerini at, eşek, öküz ve ineklere yükleyerek kadıya götürürlermiş. Bir gün yine köylüler vergilerini yine hayvanlara yüklemişler, kadıya teslim etmek amaçıyla Sonusa´nın yolunu tutmuşlar.Sonusa´ya geldiklerinde orada sıra halinde kalabalık görmüşler.Bakmışlar isimler sırayla okunuyor, onlarda hemen sıraya katılmışlar.Kadı efendinin görevlendirdiği memur, sırası gelenin vergilerini alıyormuş vergi memuru bir bakmış ki alacalı bir ineğin sırtında yükler duruyor.Hemen başlamış seslenmeye ´´Ala inekli vatandaş sıra sende haydi getir vergini´´ şeklinde. Adamın bu seslenişi ve alinekli demesi oradakilerin hoşuna gitmiş, o gün bu gündür burasının adı Alinek olmuş. Alinek ve yöresine 1600´lü yılların başında ;Karayazıcı Abdulhalim, Tokat yöresinde ve Canik üzerinde halka zulmederek yağmacılık yapmaya başlamış. Nihayet 1602 yılında Canik dağı içerinde öldürülmüştür.Bu baskın ve yağmalama hareketinden sonra Canik üzerindeki bazı köyler boşaltılmıştır. Uzun süre boş kalan bu köylere 1700´lü yılların başında, Trabzon dan Halil ve Hasan ismindeki iki kardeş aileleriyle gelerek buraya yerleşmişler, daha sonra Sivas ve Reşadiye yöresinden Bölükbaşıoğlları ve Halilbeyoğlları kabileleri gelerek köy yeniden oluşturulmuştur.

Alinek, Canik dağı üzereinde dağınık bir şekilde orman içerisinde kurulmuş olup İlçe merkezine 52 kilometre mesafedir.Arazi miktarı 15000 Dekar dır. olarak bulunmasına rağmen tarım uygulamaları yetersizdir, halkın geçim kaynağı genelde Fındık, gurbetcilik ve hayvancılıktır. 1990 yılı nüfusu 1770 olan Alinek köyü, doğudan Karakuş Çayı, batıdan Beykaya ve Ortaköy, Kuzeyden Karakuş Çayı, güneyden Gökbel ve Karapınar deresiyle komşudur. Çok sayıda mahalle ve mezradan oluşmuştur.Bunlar ;Darıbükü (Güldere), burası merkez köyün kuzeyinde ve 13 kilometre mesafedir.Karakuş Çayı kenarına kurulmuş olan bu mezraya 50 yıldır haftanın her Pazar günleri alış veriş için Pazar kurulur, Ordu, Akkuş köyleri ve Canik köylerinin bir çoğu, ihtiyaçlarını burada karşılarlar. Girne, Alinek, Sarıkaya , Koççukuru, Büyük seyvan, Gücükgüney, Giresun, Çelebi Meşelidüz, Büyüktepedir.Bu mahalle ve mezralar arasındaki uzaklık üç ile on kilometre arsıda değişir.Yerinin engebeli, arazisinin verimsiz oluşu, tarım uygulamalarını yetersiz kıldığından, sanayi kentlerine göçler olmaktadır. Halkın geçim kaynağı hayvancılık olup son zamanlarda fındık yetiştiriçiliği ile ilgili çalışmalar yapılmaktadır.

Alinek köyünde eğitim öğretim çalışmalarına 1948 yılında başlanmış, daha sonra merkezle birlikte büyük mezralarına okullar açılmıştır.Okur yazar oranı %86 dır.Köyün tüm mezra ve mahallelerinde camii vardır.Köyün elektriği 1987, telefonu 1991 yılında hizmete girmiştir. Gökal Beldesi 30.aralık.1993 tarih ve 42605 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile Referandum sonucunda Gökal+Alinek köylerinin birleşmesi ile Gökal ismini almış ve Gökal Belediyesi kurulmuştur. Gökal Kasabası 9 Mahalle Muhtarlığı ile bu Muhtarlıklara bağlı 52 Mezra ve 60 yerleşim yerinden oluşan tipik Karadeniz Yerleşim ve İkliminin hakim olduğu şirin bir Beldedir.

Resmi Kurum olarak Belediye,Sağlık Ocağı, İlköğretim okulları(8 Yıllık 2 adet,)ve diğer Mahallelerdeki İlk okullar(8 adet)Camiler (18 adet) sayılabilir.

Gökal Kasabası Harita alanı 64.500 Hektar olup; Beldemize katılan Sütlüce köyü ile beraber(64.500+15.481=79.981 Hektar dır.) 214-1750 m rakımlara sahip olup coğrafi yapısı itibari ile tipik bir Karadeniz bölgesi Köy yerleşimini andırmaktadır. Tokat Merkeze 142 Km. İlçeye uzaklığı 52 km olup 43 km.asfalt,9 km. stabilize yoldur. Gökal Grup Yolunun Genişletme ve çakıllanması KÖYDES Projesi kapsamında tamamlanmış 43 km. asfalt ve 9 KM. stabize olarak ulaşım sağlanmaktadır.

Nüfusu 3211 Olup; 1614 erkek.1597 kadın nüfusuna sahiptir. Hane sayısı 487 ´dir. Ağırlıklı geçim kaynağı olarak fındık,çilek,tarla ürünleri, hayvancılık gibi tarımsal faaliyetlerden oluşmaktadır. Başlıca yaylaları ; Aladağ, Töngel, Gökbel,Ceva yaylası mevcuttur doğal yerler olarak Düden gölü ve çevresi ile Orman içi piknik alanları yapılabilecek çok güzel yerleri mevcuttur.